Τα κάλαντα:
Πρόκειται για τα Παραδοσιακά κρητικά κάλαντα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.
Με αυτά και με την Κρητική διάλεκτο μνημονεύουν τα γεγονότα των εορτών, καταλήγουν με ευχές για τον νοικοκύρη του σπιτιού και λέγονται την παραμονή της κάθε γιορτής, συνήθως από παιδιά που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και τα τραγουδούν κρατώντας τρίγωνα, λύρες και λαούτα.
Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από Κρητικά Κάλαντα: Ταχειά ταχειά ν'αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναρίου
αύριο ξημερώνεται τ' αγίου Βασιλείου.
Πρώτα που βγήκεν ο Χριστός
-άγιος και πνευματικός-
στη γη να περπατήσει
βγήκε και χαιρέτησε όλους τους ζευγολάτες.
Τον πρώτο που χαιρέτησε ήτον Άγιο Βασίλης
-Καλώς τα κάνεις Βασιλειό, καλόν ζευγάριν έχεις
Χριστουγεννιάτικο φαγητό, γνωστό ευρύτατα στο Βυζαντινό κόσμο. Η καταγωγή του όμως ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα, όπου χρησιμοποιούσαν το αίμα των ζώων για τη παρασκευή εδεσμάτων. Οι "αιματίαι" των Βυζαντινών παρασκευάζονταν από το παχύ έντερο των χοίρων, τα εντόσθια και το αίμα τους. Έβραζαν και έπηζαν το αίμα και στη συνέχεια γέμιζαν με αυτό τα έντερα στα οποία είχαν ήδη βάλει βρασμένα εντόσθια. Η εκκλησία απαγόρευσε (αυστηρά)τη χρήση του αίματος στα φαγητά. Από τον 15ο αιώνα φαίνεται να καθιερώνεται η παρασκευή του φαγητού σύμφωνα με το συνήθη τρόπο αλλά χωρίς το αίμα. Η ονομασία , όμως, διατηρήθηκε. Οι ομαθιές η αμαθιές μαγειρεύονται ακόμη και σήμερα στην Κρήτη.
Ομαθιές ΓεραπετρίτικεςΥλικά
Το παχύ έντερο του χοίρου
Το συκώτι του χοίρου
½ ποτήρι λάδι
400 γραμ. χόνδρος η ρύζι
200 γραμ. σταφίδες
200 γραμ. καρύδια ή κάστανα ψιλοκομμένα
αλάτι
πιπέρι
κανέλα
Εκτέλεση
Παίρνομε το παχύ έντερο του χοίρου και το πλένομε πολύ καλά. Το ρίχνομε σε νερό με λεμόνι και λεμονόφυλλα και το αφήνουμε 3 μέρες αλλάζοντας το νερό κατά διαστήματα.
Τσιγαρίζομε το συκώτι με το λάδι . Προσθέτομε 4-5 ποτήρια νερό και όταν βράσει ρίχνομε το χόνδρο η το ρύζι και βράζομε για 5-6 λεπτά.
Ρίχνομε στο τσικάλι και τις σταφίδες, τους ξηρούς καρπούς, λίγο αλάτι, πιπέρι, κανέλα και ανακατεύομε. Κατεβάζομε το τσικάλι από τη φωτιά και γεμίζομε τα έντερα που τα έχομε κόψει σε κομμάτια μήκους 15 περίπου εκατοστών. Τα δένομε από τις άκρες τα τρυπάμε με μια οδοντογλυφίδα και βράζομε τις ομαθιές σε νερό για μισή ώρα περίπου.
Τις στραγγίζομε και τις πασπαλίζομε με ζάχαρη και κανέλα. (Αν θέλομε, μπορούμε όταν τις βγάλομε από το βραστό νερό να τις τηγανίσομε λίγο να ροδίσουν).
Ο χόνδρος είναι χοντροαλεσμένο σιτάρι, διατηρεί την ίδια ονομασία με την οποία ήταν γνωστός στο Βυζάντιο. Αν χρησιμοποιήσουμε χόνδρο τότε τον βάζουμε για λίγο σε μία λεκάνη με νερό για να μαλακώσει. Τον σουρώνουμε και τον ρίχνομε στο τσικάλι.
πηγή Κρητική παραδοσιακή κουζίνα
ομαθιές, τα έντερα του χοίρου γεμισμένα με ρύζι, σταφίδες και κομματάκια συκώτι. ΟΙ ΟΜΑΘΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΓΗΤΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ " ΑΙΜΑΤΙΕΣ "
Πρόκειται για τα Παραδοσιακά κρητικά κάλαντα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.
Με αυτά και με την Κρητική διάλεκτο μνημονεύουν τα γεγονότα των εορτών, καταλήγουν με ευχές για τον νοικοκύρη του σπιτιού και λέγονται την παραμονή της κάθε γιορτής, συνήθως από παιδιά που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και τα τραγουδούν κρατώντας τρίγωνα, λύρες και λαούτα.
Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από Κρητικά Κάλαντα: Ταχειά ταχειά ν'αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναρίου
αύριο ξημερώνεται τ' αγίου Βασιλείου.
Πρώτα που βγήκεν ο Χριστός
-άγιος και πνευματικός-
στη γη να περπατήσει
βγήκε και χαιρέτησε όλους τους ζευγολάτες.
Τον πρώτο που χαιρέτησε ήτον Άγιο Βασίλης
-Καλώς τα κάνεις Βασιλειό, καλόν ζευγάριν έχεις
αιματίαι, ομαθιές
Χριστουγεννιάτικο φαγητό, γνωστό ευρύτατα στο Βυζαντινό κόσμο. Η καταγωγή του όμως ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα, όπου χρησιμοποιούσαν το αίμα των ζώων για τη παρασκευή εδεσμάτων. Οι "αιματίαι" των Βυζαντινών παρασκευάζονταν από το παχύ έντερο των χοίρων, τα εντόσθια και το αίμα τους. Έβραζαν και έπηζαν το αίμα και στη συνέχεια γέμιζαν με αυτό τα έντερα στα οποία είχαν ήδη βάλει βρασμένα εντόσθια. Η εκκλησία απαγόρευσε (αυστηρά)τη χρήση του αίματος στα φαγητά. Από τον 15ο αιώνα φαίνεται να καθιερώνεται η παρασκευή του φαγητού σύμφωνα με το συνήθη τρόπο αλλά χωρίς το αίμα. Η ονομασία , όμως, διατηρήθηκε. Οι ομαθιές η αμαθιές μαγειρεύονται ακόμη και σήμερα στην Κρήτη.
Ομαθιές ΓεραπετρίτικεςΥλικά
Το παχύ έντερο του χοίρου
Το συκώτι του χοίρου
½ ποτήρι λάδι
400 γραμ. χόνδρος η ρύζι
200 γραμ. σταφίδες
200 γραμ. καρύδια ή κάστανα ψιλοκομμένα
αλάτι
πιπέρι
κανέλα
Εκτέλεση
Παίρνομε το παχύ έντερο του χοίρου και το πλένομε πολύ καλά. Το ρίχνομε σε νερό με λεμόνι και λεμονόφυλλα και το αφήνουμε 3 μέρες αλλάζοντας το νερό κατά διαστήματα.
Τσιγαρίζομε το συκώτι με το λάδι . Προσθέτομε 4-5 ποτήρια νερό και όταν βράσει ρίχνομε το χόνδρο η το ρύζι και βράζομε για 5-6 λεπτά.
Ρίχνομε στο τσικάλι και τις σταφίδες, τους ξηρούς καρπούς, λίγο αλάτι, πιπέρι, κανέλα και ανακατεύομε. Κατεβάζομε το τσικάλι από τη φωτιά και γεμίζομε τα έντερα που τα έχομε κόψει σε κομμάτια μήκους 15 περίπου εκατοστών. Τα δένομε από τις άκρες τα τρυπάμε με μια οδοντογλυφίδα και βράζομε τις ομαθιές σε νερό για μισή ώρα περίπου.
Τις στραγγίζομε και τις πασπαλίζομε με ζάχαρη και κανέλα. (Αν θέλομε, μπορούμε όταν τις βγάλομε από το βραστό νερό να τις τηγανίσομε λίγο να ροδίσουν).
Ο χόνδρος είναι χοντροαλεσμένο σιτάρι, διατηρεί την ίδια ονομασία με την οποία ήταν γνωστός στο Βυζάντιο. Αν χρησιμοποιήσουμε χόνδρο τότε τον βάζουμε για λίγο σε μία λεκάνη με νερό για να μαλακώσει. Τον σουρώνουμε και τον ρίχνομε στο τσικάλι.
πηγή Κρητική παραδοσιακή κουζίνα
ομαθιές, τα έντερα του χοίρου γεμισμένα με ρύζι, σταφίδες και κομματάκια συκώτι. ΟΙ ΟΜΑΘΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΓΗΤΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ " ΑΙΜΑΤΙΕΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.