ΚΑΗΜΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΑ
Εχεις με και δε με ψηφας μα οτι να με χασεις,
με τα ματακια σου τα δυο θα κατσεις να με κλαψεις.
Κακη καρδια στ αναθεμα και λογισμο και πικρα,
κ εγω δε σε βλοηθηκα να σ εχω μια νυχτα.
Αν δε σε δω τη ταχυνη κι αν δε σε δω το βραδυ,
παει η ψυχη μου σ τσ ουρανους και το κορμι στον αδη.
Απητις εκαταλαβα τη διπλοδιμουργια σου,
τα ρουχα μου ξετιναξα κ ηφυγ απο κιντασου.
Ορτσα διαλε την πιστι σου κ οπου βγαλ η βραση,
για που δα σαση η δουλεια για που θα σοχαλαση.
Διμουρα μ αγκαλιαζου σουν και ψευτικα με φιλιες,
τραιτοριστικα σανε τα λογια που μου μιλιες.
Ξυπνα του ερωτα παιδι του χαρου συντεκναδι,
και τσ ανεραιδας γεννημα που μεβαλες στον αδη.
Την πετρα απου πατησες κ εμπηκες μεσ τη βαρκα,
αχι και να τη γνωριζα να τη γεμισω δακρυα.
Ιντα χ η σκυλα η μανα σου και σα με δη μανιζει,
το δρομο το βολικο κανεις δεν τονε ριζει.
Απομονη θα ν αχω γω ως τσοι σαραντα χρονους,
πουρ η καρδιανε δυνατη και νταγιαντα τσοι πονους
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΡΦΙΔΕΣ
Μια φορα μουνε κοπελι,
κ εβλεπα ενα αμπελι.
Κ ερχουνται τρεις αδερφιδες,
να μου κλεψουν τις σταφιδες.
Παιρνω τον επανω γυρο,
να τση πιασω να τση δειρω.
Και σκαλονω σ ενα βατο,
μηδ απανω μηδε κατω.
Κ ερχεται η μια κι αρπα με,
και σηκονει και κτυπα με.
Κ ερχεται κ η μεσιακη,
με τη ραβδα τη χοντρη.
Κι απ οπισω η χοντροκωλα,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.