ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΠΟΥΛΕΤΙ

( Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Δυοβουνιώτη ¨Η ΚΟΡΕΣΠΟΝΤΕΝΤΣΑ ΤΟΥ ΞΑΔΡΕΦΙΟΝΕ¨ από τις εκδόσεις του Ιδρύματος Υιών Παναγή Φωκά-Κοσμετάτου, 2003 )


Νικολάκη Δυοβουνιώτη
Οδός ….
Αργοστόλι
Αθήνα, 4/3/95

Αγαπητά μου Ξέδρεφε,

Καλή γλυκειά σου μέρα.

Σ’ ευχαριστώ για το μπουλετί που μου ποστάρισες. Στην αρχή σπαβεντάρισσα, αλλά διαβάζοντάς το, α μομέντο, ξαλλεγράρισα και ξέχασα τα ινκόμοδά μου.

Σου απανταίνω κι’ εγώ, αλλά πολύ αμφιβάλλω αν θα βγάλεις τση γρατζαούνες μου!

Δυστυχώς δεν έχω τη δύναμη ν’ αγοράσω μια μάκινα. Δε πειράζει: «Πόβερα μα νόμπιλε!»

Εφκειό που με βούρλισε, Ψυχή μου, ήτανε τα ασασίνια που τραβάς απ’ εφκειό το κακοθάνατο τη Τζόγια. Ήπρεπε να την έχετε κι’ όλας σπιδίρει. Αυτά τα θάρρητα δε μου αρέσουνε καθόλου.

Να μου πείς, για να έχετε τη Τζόγια, έτσι η ξαδρέφη η Ιζόρδη ξαπλάρει όλη μέρα στη πολτρόνα.

Εγώ τση δικής μου τση έδωκα τα σπάτσα και νετάρισα. Όλο με κοντραστάριζε. «Πήαινε», τση είπα. «Χριστιανή μου, όθε ήρτες.» Τώρα έχω μια παραμπαστή, αλλά τρέχω διαρκώς συλίντρεχη και δε σώνω. Αφήνω τα χέρια μου, που γινήκανε γρέντζα από τση δουλειές.

Τριγυρνάω διαρκώς μεσ’ το σπίτι με μια παληά ρόμπα ντι κάμαρα και μια σαρώστρα.

Μα ό,τι και να κάνεις, μάτια μου, τα σπίτια τση Αθήνας είναι όλα κοντραφώσες.

Αλλά και μ’ εφκειό το φαΐ ξεροτηγανίζομαι, δεν ξέρει κανείς τι άλλο να φάει. Τη μάπα και το κάβολε τα βαρεθήκαμε. Τα μωρόπουλα ακριβά. Τα όσπρια κάκοψα. Η αλιάδα κουραστική, άσε που μου ράισε και η καυκιά. Η σοφιγαδούρα βαρειά. Η πεσκαρία δεν άχει σπιουδαία πράγματα, και όλα τση μαύρης λύσσας! Γι’ αυτό, αύριο, που είναι αποκρηά, θα κάμω μια μπουγάδα, να πιούμε το ζουμάκι να σταλωθούμε. Βέβαια θα κάμω και μια ριζάδα, γιατί το καλεί η μέρα, αν όμως με καλορωτήσεις προτιμώ τα σιτζίρτσουλα. Είμαι λιχούτσα, … το ξέρεις.

Τη Καθαρή Δευτέρα, αν βοηθήσει ο Άγιος και κάνει καλοκαιρία, θα πάμε για κούλουμα με μια φλαούνα, εληές, λίγο χαρβά και μια μπατανία στο χέρι.

Εσείς πως θα περάσετε τις Απόκρηες; Θα ντυθείτε μάσκαρες;

Οι αρκοντοπούλες Νινέττα και Λυδία θα ντυθούνε; Η δεσποσύνη Χαρούλα θα ντυθεί σεντζάλτρο. Έχει ακόμα μπόκολα;

Η μόνη μου διασκέδαση, Ξάδρεφε, είναι αραιά και πού, να κοτσολάρομαι και να πηαίνω μέχρι την πλατέα να κάνω μερικά πατήματα. Μόνο που έχει κι’ αυτή τα μαύρα της χάλια. Πλατέα Κολωνακίου σου λέει ο άλλος. Είναι γεμάτη μακρυμάλληδες, και όλοι τσου με μπάρμπες. Σκιάζεσαι να τσου τηράς! Αφήνω που 24 ώρες το 24ωρο στέκεται εκεί η πολιτσία σα μπάστακας.

Βλέπεις βέβαια κι’ ανθρώπους σεσταρισμένους: δεττόρους, αβοκάτους κ.λ.π., αλλά όλοι τσου είναι κουγιάμπαλα και παριστάνουνε τσου τζόβενους, και κάνουν όλο σκρεμίδια! Μόνο που η παροιμία λέει:

«Τω γερόντω τα σκρεμίδια σα νερόβραστα κρεμμύδια!»

Με ρωτάς, Ψυχή μου, για το καθαριστήριο. Πορέψου καλλίτερα μονάχος σου, και μη τσου αφιδεύεσαι εφκειούς.

Σ’ ευχαριστώ, μάτια μου, και για τα λάχανα. Ήτανε πολύ ωραία.

Αν εμπόρειες να μου στείλεις και λιγο κοφτό να το κάμω σίβραση, δεν θα μου κακοπήαινε.

Καλά κάνεις, Ξάδρεφε, και πηαίνεις για λάχανα. Εδώ το χώμα ξερό κι’ αδράπανο.

Πρόσεχε μόνο, Αφέντη μου, και να μην είσαι ξεμπουζάκωτος, να φοράς και τη γιακέττα σου, και να μη ξεχάνεις: «Μάρτης, γδάρτης, παλουκοκάφτης».

Εγώ, αν δε μπεί ο Μάης, δεν αλαφρώνω ούτε βελέσι ούτε παρτό. Και πάντα έχω κάτι α λα σπάλα.

Ερπίζω το γράμμα σου να μην είναι το τελευταίο αλούλτιμο, και να ματαγράψεις, γιατί εφκειό για μένα είναι ένα ριμφόρτσο.

Από τον Ξάδρεφό σου και άντρα μου πολλά φιλιά, καθώς και στην Ιζόρδη.

Ξέρω πως έχετε πολλές αμιτσίτσιες, ερπίζω όμως να κάμετε καμμιά βόρτα κατά δω, όποτα δυναθήτε.

Να ευχηθούμε, το λοιπό: «Καλές αντάμωσες».

Τα σεβάσματα μου στη σιόρα Μάρε τση Ιζόρδης.


Σας φιλώ, Ψυχή μου, και τσου δύο


Η ξαδρέφη σου

Ερβίρα

από   ....ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΄΄ΤΑ ΙΟΝΙΑ΄΄