ΓΥΠΑΡΙΣ.............ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΝ ΔΡΑΜΑ

ΓΥΠΑΡΙΣ.............ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΝ ΔΡΑΜΑ
================================





Ω ! δάση μου πυκνότατα, φύγετε από σιμά μου, μή σάσε κάψου σήμερο τ΄ αναστενάματά μου ΄γιατί ΄γροικώ ΄ς τό στήθος μου καμίνι αφτωμένο καί λάβρα απού τό τό στόμα μου βγαίνει τό πρικιαμένο καί δέν μπορεί παρά ό,τι βρή ν΄άψη καί νά φλογίση κι΄όλον τόν κόσμο κάρβουνα φοβούμαι μή γεμίση.
Βρύσες, τά πλήσα σας νερά τά δροσερά άς χαθούσι κ΄ είς τή βαθύτερη μερά κάτω ΄ς τή γή άς χωστούσι, μήν τ΄αποφρύξη η λόχη μου ΄ καί σείς κατακαημένα πρόβατα, όθεν κι΄ ά σταθώ, χόρτο μή φάτε ουδ΄ένα, γιατί τά φαρμακεύγουσι τά δάκρυα τά δικά μου τόσα πρικιά οπού βγαίνουσι μέσα από τήν καρδιά μου.
΄Ιδα μου ευγενικώτατη, πού ΄σαι συνηθισμένη από χαιράμενους βοσκούς νά΄σαι κατοικημένη, σήμερο θά σέ στερευτώ κ΄είς τόπο θέ να πάω, όπου νερό δέ βρίσκεται, ουδέ ψωμί νά φάω΄ όπου΄ναι δάση καί γκρεμνά καί δίχως χόρτα οι κάμποι κι΄όπου ΄ναι σπήλια σκοτεινά θέλω γυρέψει νά ΄μπη γιά νά μηδέ θωρούσι φώς τά μάτια τά δικά μου, μά νά ΄ν΄κ΄εκείνα σκοτεινά σάν καί τά σωθικά μου.
Τά μάτια μου, απού τσ΄ομορφιές είδασι τής κεράς μου, εδώκασι ψοματινή ολπίδα τής καρδιάς μου καί μετά κείνη εδέθηκε καί δέν μπορεί νά λύση κι΄ο πόθο τση καθημερινό μού δίδει πλήσα κρίσι.
΄Ωρες μέ καίει ωσά φωτιά κι΄ώρες μέ σα ι τεύγει κι ΄ ώρες μέ τού προσώπου της τήν όψι μέ παιδεύγει.
Μ΄αντίδικα τό ριζικό τής φύσης μέ φυλάσσει ΄ς τά τόσα πάθη ζωντανό γιά νά μηδέ σκολάση ο πόθος μου νά μέ θωρού γιά νά παρηγορούνται όσοι τού πόθου σάν κ΄εμέ πολλά παραπονούνται.
Γιά κείνο, βλέπω φανερά, δέν έχει γνωρισμένα τσ΄αγάπης τά μπερδέματα κιανείς ωσάν κ΄εμένα.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΙΝ ΕΜΜ.ΚΡΙΑΡΑ ΄΄ΓΥΠΑΡΙΣ΄΄ ΑΘΗΝΑ 1940

ΕΡΓΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ  ΣΟΦΙΑΣ ΒΛΑΧΟΥ