ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Maroulla Panagou



Η ΣΙΕΡΟΚΟΥΤΆΛΑ

-Ακου κόρη Αθανασία τζι ' έχω νέα να σου πώ,
που ακούστησαν κουβέντες ,μέσα σ'ούλον το χωρκό


Η κοκόνα Καλλιόπη πο'νει πρώτη στον καφκά,
ξακουσμένη δαμαί γύρου ξέρουντην τούν τα χωρκά

Πάει εις της Κατερίνας τζι έκασε σαν την τζιυρά
τζιαι πιον άκουες εσούνι ψέμα μα τζιαι αβανια.

Η συναφορά της πάλε ήτουν για την αρφανή
την Μαρίαν του Αντώνη πον' έσιει μοίραν καλά.

Εν την εφτάννει η αρφανιά της διχα τζιύρην με αρφόν
Εσιει την σιεροκουτάλαν τον μιαλλύττερον οχτρόν.

Αρφανευτην η καμένη απου μια μπουτσια μμωρό
ξενοδουλευκει για να ζήσει τίμια, μες το χωρκό

Αρκεψεν για τζιείνη πάλαι για να την κατηορά,
Οϊ ττεμπέλισσα πος ένι όί εν πελλή πολλά .

Ηρτεν όμως τζιειν' την ώρα ποσταμένος της δουλειάς
ο Χαρής , τζι' άμαν τ'ακούει έπιασέν τον ο ταμπλάς.

Βάλλει την ομπρός που έσσω τζι' έβκαλέν την της αυλής,
-Γλήορα σιεροκουτάλα πάαιννε να κρεμμιστείς

Αλλην ένηβρες κουβέντα ,εσού να παραλαλείς
,τζι 'επιιασες τούντην λαλεία; Ατε φύε να χαθείς.

Εσσω μου εν εξανάρτεις τζι ' έρτω τζι ήβρω σε ξανά
τωρά έν έφαες ξύλον μα την άλλην εν να φας.

-Οί μπράβο του Ελένη είπεν της τα μιά χαρά .
Πέρκιμον φοηθεί τζιαι νάκκον τζιαι αφήσει τον καφκά

-Εμ πιστεύκω Αθανασία τζιείνη για να φοηθεί
ήτσου ήτουν ,ήτσου ένι τζιαιν αλλάσσει το βκιολί.

Οσον τζι ' αν την φοερήσουν ,όσον τζι αν της το φακκούν
Τζιείνη πόνει τζιείνη ένι τζιαι του τοίχου τα λαλουν.

Maroulla Panagou



ΤΟ ΑΓΑΠΏ ΣΟΥ ΓΙΑΤΡΙΚΟ.

Στην ομορκιάν σαν άντζιελος
σαν τζιυπαρίσσνι μοιάζεις
με όμορφη κορμοστασιάν
σαν την εικόναν σ' εκλησιάν
τζιαι την καρκιά μμου σφάζεις.


Απού την πρώτη αμμαδκιάν
ψυσιήν εμ πόν ορίζω
πρέπει εν πρέπ' εν αρωτώ
τζι όσο στην γη θα παρπατώ
για λλόου σου ορπίζω .

Πως θα' μαι εγιώ το ταίρι σσου
τζιαι γλήορα χαρά μου
μαν μμεν σσε πάρω κλάψε με
βάλε φωδκια τζιαι κάψε με
ξερίζως την καρκιά μου .

Μα πρόσεχε μεν πληγωθείς
άμαν την ξηριζώσεις
μέσα της είσαι στα βαθκιά
για σέν το αίμαν της εδκιά
τζιαι μεν την καταχνώσεις

Το μόνον της το φταίξιμο
ήτουν που σ' ερωτεύτην
τζιαι δεν ηβρίσκει γιατρικό.
Μα αν της πείς το “σ' αγαπώ “
ευτύς εν που γιατρεύτειν .

  

Maroulla Panagou



Ο ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΟΣ
μεν είσαι περήφανος τζιαι πολλά μουττάτος
μεν θαρκέσαι τζι είσαι μανιχά εσού
Σαν πολλοφουμίζεσαι ο νούς εφ φεφκάτος
Τζιαι τες εξυπνάδες σου ,πούλατες αλλού


Η πακκίρα εμ μπορεί για να γίνει λίρα
ούτε τζιαι το χάρκωμα γένεται γρουσό
Τζι αν πολλοφουμίζεσαι μμαν έσιεις αξία ,'
Στην ζωή σου έν καμνεις τίποτες σωστό

Ετσι που τον άππαρο τον ψηλό κατέβα
τα πολλα φουμήσια σου άφηστα στην πάντα
Είς την μούττη για να φκείς ,εμ μπου θέλει έργα ,
Φτώσεια τα πολλά λογια ν,αθυμάσε πάντα.




Μουττάτος =αυτός που κοιτάζει τους άλλους αφ υψηλού. Θαρκέσαι - νομίζεις =και είσαι μονο εσυ κα κανένας άλλος .Πακκίρα =γρόσι=μούττη =μύττη .καρυφή του δένδρου ή του βουνου . στο πιο πάνω ψηλό μέρος




Η μπακκίρα έχει το όνομα από το μπακκίρι ειναι με καφέ χρώμα και παλιά είχαμε τα νομίσματα η εικοσάρα , που ήταν το μισό γρόσι η μπακκίρα ένα γρόσι, μισό σελίνι =πέντε γρόσια .'ένα σελίνι =10 γρόσια .το διπλοσέλινο που ήταν δυό σελίνια , το πεντασέλινο ,πέντε σελίνια. το δεκασ'έλινο και μετά η λίρα .Είχε είκοσι σελίνια .Πεντόλιρο =5 λίρες κ.λ.π.


  

Maroulla Panagou



Η ΠΚΙΕΡΩΜΗ

Του αρκόντου η κηδεία
εμ μπου γίνειν στο χωρκό
τζιαι με πλούσιαν κουμπανία
Είπαντου εις το καλό.


Βάλαν του μεάλον λόον
Πού τουν μιάλος τζιαι τρανός
μα ανάθεμαν με φόον
αν τον θώρεν ο φτωχός.

Παντ' αχόρταος ως που 'ταν
τίποτες εν τον πειράζει
την σιηράτην αμ' αδίκαν
του φτωχού αμαν τ 'αρπάσσει.

Ηθελεν σωστήν την πίττα
μα τζιαι το σιυλλί χορτάτο
τζιαι εσιέπαζεν την τσίππα
με τες λίρες του πουκάτω.

Εθαρκέτουν στην ζωήν του
πως εμ μόνον ο ππαράς
μα σαν έβκειν η ψυσιή του
φεύκει πάλε φουκκαράς.

Τες πολλές του αμαρτίες
παίρνει συντροφκιάν τωρά
τζιαι τες τόσες αδικίες ,
θα πκιερώσει τζιεί που πά.

Εν πκιερώννουνται αλλοί του
με ππαρά να πογρεώσει
μόνον θέλουν την ψυσιήν του
για να τους την παραδώσει.

  

Maroulla Panagou



ΚΑΠΟΤΕΣ ΘΑ ΠΚΙΕΡΩΣΟΥΝ 

Ηντα τζιαιρούς εμ μπούφτασες Κύπρο τυρανισμένη
που δε σ'αφήνουσιν να δεις μια μέρα ποσπασμένη
Σαράντα γρονια καρτεράς τζι' 'ακόμα μοιρασμένη


Εισ' στην Ευρώπην έμπηκες γιατ' είσιες την ερπίδα
στο άδικο το δίκαιο να βάλουσιν ασπίδα
να σε ελευτερώσουσιν περήφανη πατρίδα

Μ'αντί να δκιώξει την Τουρτσιά στα γρόνια που περάσαν
που άπονα τοσο τζιαιρό άδικα σε μοιράσαν.
Αφήκαν τους κληρονομιά τζιαι σε καταδικάσαν .

Με έποικους τζιαι τον στρατό τον Τούρτζιηκο γεμώσαν
τους τόπους μας καταπατούν τζιαι δαχαμέ ριζώσαν
τζιαι οι ορπίδες άδιτζιες στα γρόνια μαρμαρώσαν

Τωρά κοντά στο άδικο γυρίσαν τζιαι ληστέψαν
τζιαι τον ιδρώταν των φτωχών εκλέψαν, καταστρέψαν
στον πλούτον σου τον φυσικόν ούλλοι τους εληγκρέψαν

Ο λόος τούτη η αφορμή που μας γρεωκοπούσιν
με δίχα σκέψη των φτωχών π'απονα αδικούσιν
να πιάσουν τα αέρια τζι ούτε που μας θωρούσιν

Οι χώρες εν κοσιεφτά μ'αΐταν εν μας δώσαν
στους σταυρωτές προστάτες μας τωρά μας παραδώσαν .
Τζιούλλοι οι φίλοι σιωπή τζιαι σιέριν εν εδώσαν .

Μα δεν ελοαρκάσασιν την δυνατή ψυσιή σου
που οσον τζιαν εγονάτισες που μεινες μανισιή σου
πάλε θα ξανασηκωθεις με την επιμονή σου

Ούλλος ο κόσμος μια γροθκιά ,εν να γινούμεν ένα
ένας για ούλλους θάμαστε τζι ούλλοι για τον καθένα
θα προσπαθήσουμε π'αρκής τζι ούλλα δεν θαν χαμένα.

τίποτες εθ αφήσουμε ξανά να μας διχάσει .
Για πάντα την διχόνοια τωρά να πολογιάσει
Τζιαι σιει θεόν όπου θωρεί τ'αδικο θα δικάσει

Οσοι μας επουλήσασιν καποτε θα πκιερώσουν
αρκει ο Θεός μα δεν ξηγνά τζιαι λόον εν να δώσουν
τζιαι εις τον “έξω που δαμαι”ψυσιές θα παραδώσουν

  

ποσπασμένη=λυτρωμένη Εληγκρέψαν =Λιμπιστήκαν ,Αήταν =βοήθεια, Μανισιή σου =μονάχη σου ,Πολογιάσει =δοιώξει

Maroulla Panagou



ΑΧ ΓΙΑΣΕΜΊ ΜΟΥ

Αχ αθθισμένο γιασεμί μμου
φύρνουμε που τες μυρωδκιές
μα εν κοντεύκεις στην αυλή μου
τζιαι στο χωρκόν κάφκεις καρκιές
Ρεφραιν
Αχ γιασεμί μου γιασεμί μου
Αχ τζιέβκαλές μου την ψυσιή μου
αχ να'χα γιω την μυρωδκιά σου
για να μεθύσω την καρκιά σου


Αχ αθθισμένο γιασεμί μου
με τουν την πλούσια σ'ομορκιά
Είσαι φωδκιά πας στο κορμί μου
μα 'σιεις μια πέτρινη καρκιά

Ρεφραιν
Αχ γιασεμί μου γιασεμί μου
Αχ τζιέβκαλές μου την ψυσιή μου
Αχ άσπρον είσαι σαν το σιόνι
που μέσα η καρκιά μου λοιώνει

Αχ γιασεμί μου μυρισμένο
σε καρτερώ τόσο τζιαιρό
λυπήθου με τον καημένο
πέ μου το “ναι “ να σε χαρώ

Ρεφραιν
Αχ γιασεμί μου γιασεμί μου
Αχ τζιέβκαλές μου την ψυσιή μου
Ελα τζιαι πέ το ναί τωρά
στούν την καρκιά που λαχταρά