παροιμίες απ΄τα φάρισα κεφαλονιάς

παροιμίες απ΄τα φάρισα κεφαλονιάς

==================================


(του Ιουλιανού Μπενετάτου 1990)

από το βιβλίο του συγγραφέα «Τα Φάρισα καιοι Φαρισινοί», βρίσκουμε πανέξυπνες και χιουμοριστικές παροιμίες που μόνο οι κεφαλονίτες θα μπορούσαν να φανταστούν και να σκαρώσουν , όπως :

-Κοντά στ΄αμπέλι φύτευε και σε χωριό κατοίκα

-Μάπα λαίμαργα , ψυχή χαμένη (λέγεται για τους αχόρταγους)

-Κανείς δεν χωνεύει τον καλύτερό το-Καθένας την πορδούλα του μοσχοβολιά την έχει

-Αλί σ΄όποιον δεν έχει απ΄αρχ…ού του κι από πουγγί του(στηρίξου στις δυνάμεις σου)

-Του ακαμάτη το μυαλό , του διαόλου αργαστήρι (για τους τεμπέληδες)

-Κατά που λέει το χαρτί κι ομολογάει η φλάσκα, ούτε και πέρυσι Λαμπρή ούτε κι εφέτο Πάσχα. Από πού προέρχεται; Ακούστε : Για να βρίσκουν οι παλιοί αγράμματοι παππάδες το ευαγγέλιο της Κυριακής, πήγαιναν στον Δεσπότη και τους έβαζε ένα χαρτάκι-σημαδούρα στο βιβλίο.Είχε όμως κι ένα φλασκί με τόσους σπόρους κολοκύθας (όσες μέρες θα περνούσαν) όσα φύλλα θα γύριζε για νάβρει το Ευαγγέλιο της Λαμπρής. Λένε ότι τα παιδιά για πλάκα του αφαιρέσανε μερικά χαρτάκια από το βιβλίο του ευαγγελίου και ταυτόχρονα ρίξανε κι άλλους σπόρους μέσα στο φλασκί. ΄Ετσι ο παππάς δεν μπορούσε να εύρη το ευαγγέλιο κι είπε τα παραπάνω .

-Χριστέ μη δώσεις του φτωχού πόρτα και παρεθύρι και πάπλωμα να σκεπαστεί και σηκωθεί και φύγει (για την αλαζονεία των φτωχών μόλις πλουτίσουν-νεόπλουτοι)

-Βοηθάει η νύχτα κι η αυγή, σαν νάχεις μάνα κι αδερφή.(τόλεγαν τα χρόνια που οι χωριάτισσες ξυπνούσαν το πρωϊ νύχτα για να προλάβουν τις δουλειές του σπιτιού και στα κτήματα)

-Ξερά σκ..ά στον τοίχο δεν κολλάνε (συκοφαντία που δεν πιάνει)

-Κότα πίττα το Γενάρη και παπί τον αλωνάρη

-Το μαγγελάρη – χασάπη τα παιδιά όταν χορτάσανε φαϊ, εκάνανε τάντερα δαχτυλίδια (χορτάσανε δηλαδή και αντί να τα μαγειρέψουν έπαιζαν μ΄αυτά)

-Μια έξυπνη παροιμία είναι και το παρακάτω παρακάλι που φανερώνει την… αγάπη της γυναίκας : «άντρα μου, αντρούλη μου ή εσύ να πέθαινες ή εγώ να χήρευα ή να σ΄έπαιρνε ο Θεός, να ξεγνοιάζαμε κι οι δυό» δηλ. πάντα ο σύζυγος να παθαίνει Και όχι εκείνη.

-Να σε φυλάει ο Θεός από φτωχό περήφανο κι από γέρο πόρνο

-Να σε φυλάει ο Θεός από άντρα σπανό κι από γυναίκα με μουστάκια (γρηά ή γεροντοκόρη)

-΄Οποιος ξεχνάει τα βάσανά του, τα ξαναπερνάει

-Πάρε κυρά τον άντρα μου κι εγώ κρατάω τον κόπανο(λέγεται όταν σου ζητάνε μεγάλη χάρη)

-΄Εβγα έξω και πομπέψου, έμπα μέσα και πορέψου (δηλ.οικονομήσου μ’αυτά που έχεις και μη ζητάς γιατί ντροπιάζεσαι)

-Από του Αγίου Αντρέα , αντρειώνει η μέρα

-Του φτωχού το εύρημα ή καρφί ή πέταλο

-΄Οπου καμπάνα και ….που.άνα!

-Το δουλευτή σου χόρτασε και ψυχικό μη κάμεις

-Πότε πίττα και φλασκί , πότε πίτα μοναχή

-Και τ΄αλαφριά στο γαϊδαρο και τα βαριά στο γάϊδαρο (όποιος παίρνει πάνω του όλα τα φορτία)

Ο καπετάν Αλέξης Βαλλιανάτος αφηγείται : Κάποιος πήγε στην πισκαρία (ψαραγορά) ν΄αγοράσει ψάρια. Τα βλέπει ότι είναι μπαγιάτικα, μα παίρνει ένα ψάρι και το μυριζότανε με τις ώρες.΄Ενας γνωστός του που τον είδε του είπε: δεν βλέπεις ότι βρωμάνε; Κι αυτός απάντησε , το ξέρω ότι από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι, αλλά το μυρίζω για να δω αν η βρώμα έφτασε μέχρι την ουρά. Εννοούσε βέβαια την πολιτική κατάσταση το τόπου μας.