ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ

ΝΙΚΟΣ ΘΩΜΑ


Τζιαί πκιοί, κορούλλα μου, σ'ετουρτζιέψαν
τζιαί πκιοι σου κάμαν τουν το κακόν ;
Γονιούς έν είσιες, εν σε γυρέψαν ;
Μάγκου εν είσιες μακροδικόν ;


(Βασίλη Μιχαϊλίδη)

Maroulla Panagou
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ


ΣΤΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ

Αδέλφια μας εγκλωβισμένα
τούτη την ώρα του Χριστού
Στρέφετ' ο νους στα περασμένα
που ταν παλιά , χαρά Θεού.


Έρκουνται φεύκουσιν τα γρόνια
που οι καρκιές μας καρτερού.
τζι εσείς στα μαρμαρένια αλώνια
καρφίν στ' αμμάτιν του εχτρού.

Εμείνετε σαν τους ακρίτες
που βλέπασιν τα σύνορά
να μεν ξηχάνουμεν λαλείτε
τούτη την γη που καρτερά .

Η σκέψη μας ποττέ δεν φεύκει
σ' εσάς μερόνυχτα γυρνά
τζι η προσφυγιά πάντα πιστεύκει ,
γλήορα ννα στραφεί ξανά .


Τζιεί που εσείς εγκλωβισμένοι
λαλείτε του κατακτητή
τούτη η γη η κουρσεμένη
ήταν τζιαι θαν ελληνική.

“Γρόνια πολλά” τωρά λαλούμε
εγκλωβισμένα μας πουλιά ,
Τζιαι την πατρίδα μας να δούμε
ελέφτερην όπως παλιά.

Maroulla Panagou




ΠΟΥ ΧΑΘΗΤΖΙΕΣ
Που χάθητζιες πεζούνι μου τζι έκαψες την καρκιά μμου
τζιαι πως αντέχεις μακριά δίχα την συντροφκιά μμου

Που χάθητζιες τραντάφυλλο που σ ' έχα μες στην σέρα
τωρά ο κήπος μ 'αρφανός, νύχτα 'νι η καθη μέρα


Που χάθητζιες τριόνι μου τζι εν όφκερη η φουλιά μας
ορφάνεψεν η γειτονια τζι εχάθην η χαρά μας

Που χάθητζιες τζι εχάθησαν πιον τα ορόματά μας
πως πάντα θα μαστεν τα δκυο ως τα γεράματά μας

Που χάθητζιθες τζιαι έσβυσεν ο ήλιος τζιαι το φως μου
τζι έχαθην τζι η ελπίδα μου πως θάσουν σύντροφός μου

Για μέναν πιον εν τζιελαδάς σαν ετραούδας πρώτα
έχαθητζιες τζιαι σφάλισεν η ανοικτή μας πόρτα

Εμεινεν πιόν το σπιτι μας πεντάρφανο τζιαι κλαίει
μα κανενού δεν μολοά μέ τον καμόν του λέει .

Ξέρω το πως εχάθητζιες μα κόμα καρτερώ σε
Τζιαι πώς να βκείς που την καρκιά που κόμα αγαπώσε