Η Κρήτη στον Μακεδονικό Αγώνα 1904 – 1908 του Γιώργου Λινοξυλάκη
============================================
«…Ελάτε σεις ηρωικοί τση Κρήτης πολεμάρχοι,
τσ’ Ηπείρου οι σταυραετοί και Μακεδονομάχοι,
Ρούβα και Βάρδα και Κλειδή και Θύμιε Καούδη,
Κατσίγαρη και Πούλακα, Σκουντρή και Νικολούδη
και Καραβίτη και Μακρή, Σκαλίδη, Μαυρογένη,
Μπολάνη και Καλογερή, Γαλάνη, Σεϊμένη…
ψυχές μεγάλες με τιμή σ’ αγώνες, αγιασμένες
τση Μάνας Κρήτης οι γενιές οι χιλιοδοξασμένες…»
Με αυτούς τους στίχους του ριζίτικου τραγουδιού και με αυτόν τον σύντομο πρόλογο, το παρόν άρθρο αφιερώνεται στην μεγάλη συμβολή της Κρήτης στον αγώνα της Μακεδονίας στις αρχές του 20ου αιώνα, που αφύπνισε τον Ελληνισμό, ματαίωσε τον αφελληνισμό της Μακεδονίας και την αυτονόμηση ή την προσάρτηση της στη Βουλγαρία. Έκρινε την τύχη του βόρειου ελληνικού πληθυσμού, όπως προέκυψε από τους μετέπειτα εθνικούς απελευθερωτικούς θριάμβους κατά τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 – 1913. Ειδική μνεία γίνεται για τον Καπετάν Στυλιανό Κλειδή από το χωριό Αγκουσελιανά παραθέτοντας απλά την βιογραφία του.
Οι αδελφικές σχέσεις Κρήτης και Μακεδονίας
Οι σχέσεις της Κρήτης με τη Μακεδονία, διαμέσου των αιώνων ήταν άριστες και παραδοσιακά ενσωματώθηκαν στη νοοτροπία και συνείδηση των κατοίκων της κάτι που είναι ιστορικά τεκμηριωμένο. Ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε Κρητικούς τοξότες, περίφημους για τις ικανότητές τους, ενώ ο ναύαρχος Νέαρχος του στόλου του Μακεδόνα στρατηλάτη ήταν Κρητικός.
Αρκετούς αιώνες αργότερα, στον Ερωτόκριτο, βρίσκουμε ένα ακόμα τεκμήριο της φιλίας Κρητικών και Μακεδόνων. Ο Χαρίδημος, το ρηγόπουλο της Κρήτης, και ο Νικόστρατος, ο αφέντης της Μακεδονίας, θεμελιώνουν αυτή την φιλία σε αμοιβαίους όρκους και υπόσχονται πώς, αν η περίσταση το επιβάλλει, ο καθένας θα προστρέξει σε βοήθεια του άλλου. Οι Κρητικοί έχοντας πάντα ως πεποίθηση τη λευτεριά πιο πάνω από τη ζωή, εθελοντικά ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο του αγώνα για να σωθεί η Μακεδονία.
Οι Κρητικοί εκείνης της εποχής, φωτισμένοι ακόμη από τη λάμψη του Αρκαδίου, δεν ήταν μόνο οι πιο εμπειροπόλεμοι αγωνιστές, από τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις κατά των Τούρκων, αλλά διακρίνονταν για το υψηλό εθνικό τους φρόνημα και τη φιλοπατρία τους, ιδεώδη που είχαν σφυρηλατηθεί κατά τους πολύχρονους αγώνες για την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους και είχαν εδραιωθεί στη συνείδηση και στη σκέψη τους.
Κι ο πρώτος μη Μακεδόνας που έπεσε στο πεδίο της τιμής ήταν Κρητικός. Ο Γεώργιος Σεϊμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.